Door Jan Willem Baljet op
Verwennen is iets heerlijks. Niet alleen voor de ontvanger, maar ook voor de gever. Hoe fijn is het niet als je elkaars affectie op deze manier kunt bevestigen? Helaas heeft de term, bij sommigen, ook een negatieve betekenis. "Een verwend kind" is niet positief. Ik vind het echter heerlijk om alle mensen en dieren in mijn omgeving gruwelijk te verwennen. Waarom? Het geeft mij een positief gevoel en het bevestigt onze band.
De meeste dieren in onze kliniek worden behoorlijk verwend door hun eigenaar, maar ook door ons. Tijdens consulten krijg ik vaak voorbeelden te horen. Rosbief van de supermarkt is minder lekker dan die van de ambachtelijke slager, zeker als die laatste ver weg is (door de regen, op de fiets).
Alle medewerkers van de kliniek verwennen de dieren die op bezoek komen. Een katertje dat gecastreerd moet worden, wordt geaaid en er wordt met hem gebabbeld ("het komt wel goed, vanmiddag weer lekker naar huis, het is voorbij voordat je het weet") en gespeeld. Hier komt geen eten of speelgoed aan te pas.
Verwennen is meer dan eten geven. Helaas vergeten sommige eigenaren het belang van andere manieren van verwennen. Een aai of "brave hond" kan net zo bevestigend zijn voor de vriendschap als een beloningskoekje. In de strijd tegen de overtollige kilo's zou dit handig zijn, buiten dat je een beloningskoekje ook in vieren kan breken.
Onze jongste telg Vlinder (konijn) wordt behoorlijk door ons verwend. We houden van haar. Iedere ochtend komt ze naar mij toe rennen als ik de tuin in ga. Overdag is het niet anders en 's avonds ga ik haar een goede nachtrust wensen. Ik heb haar gekregen van onze assistente Jelske. Vlinder houdt niet van aaien. Ik probeer het elke dag sinds ze bij ons woont. Vlinder houdt echter heel erg veel van eten en dan doe ik het dus maar op die manier. Nood breekt wet. Toch krijgt ze pas andijvie als ik haar heb mogen aaien. Ik vind aaien namelijk wel leuk.
Met vriendelijke groet,
Jan Willem Baljet