Van ''emo'' lok tot ''emo'' dierenarts

Vaak wordt er aan mij gevraagd of ik mijn eigen dieren ook opereer. ‘Natuurlijk’; roep ik dan! Als er iets mis gaat kan ik het alleen mij zelf verwijten en bovendien vind ik het leuk.

Toen Binky (de Chihuahua) en Joep bij ons kwamen wonen, wist ik dat Joep een slecht oog had. We hadden de indruk dat hij er niets mee zag door alle vergroeiingen en een witte lens. Waarschijnlijk heeft hij ooit een ongeluk gehad of is hij door een soortgenoot gebeten. Hij leek er geen last van te hebben en wij dus ook niet.

Tegen Laura, één van onze para-veterinairen en hondentrimsters, gaf ik bij trimbeurten altijd de opdracht om bij zijn ‘enge’ oog een weelderige lok haar te laten staan. We noemden dit zijn “Emo” lok. Google daar maar eens op, dan begrijp je wat ik bedoel.

Een maand geleden ging het mis. Inmiddels was ik enorm verknocht geraakt aan deze “allerliefste hond van de hele wereld”. Joep zijn enge oog werd groter (te hoge oogdruk) en daardoor kreeg hij ook een beschadiging aan zijn hoornvlies. Pijnstillers, oogdruppels, zalfjes, het mocht niet baten, en het werd duidelijk dat het ook voor Joep steeds pijnlijker werd.

Op de Universiteit kregen wij oogheelkunde onderwijs van een man die zeer recht door zee was. Tijdens een consult riep hij vaak tegen ons als co-assistenten, met de eigenaars erbij: 'Wat ben je van plan? Zalfje, druppeltje of oog eruit? Een oog wat pijn doet en geen functie meer heeft moet eruit!’. Vele malen heb ik dit in zachte woorden tegen klanten verteld.

Ik wist dat het moest maar op de een of andere manier zag ik er enorm tegen op.

Om zeker te zijn van mijn besluit heb ik aan mijn collega Annemarie Bulten een second opinion gevraagd. Natuurlijk gaf zij het antwoord wat ik voor mezelf ook al had bedacht. Daar waar ik normaal mijn hand niet omdraai voor dit soort operaties kwam dit toch even te dichtbij. ‘Zou jij Joep willen opereren’, vroeg ik met een beetje gene. Ik wist dat Joep bij haar in goede handen zou zijn.

Vanaf het moment dat hij wakker werd was hij een held. Alsof er niets gebeurt was stond hij na de verkoever weer vrolijk in de kamer tussen alle nieuwsgierige medebeesten. De volgende dag leek hij vrolijker dan ooit. Het was duidelijk dat hij er veel langer last van had gehad dan hij had laten merken.

Zijn lok was er voor de operatie natuurlijk afgeschoren dus voorlopig kijken we nog even tegen een beetje zielige, gehavende snuit aan. De blauwe hecht draden, die hem een soort lady gaga wimpers gaven, zijn er al uit. Met de tijd groeit zijn lok ook weer terug en is hij opnieuw, de mooiste ‘lelijke’ hond van de wereld.

Kortom: als je aan mij vraagt of ik mijn eigen dieren opereer zal ik antwoorden: ‘Meestal wel, maar niet als het om Joep zijn oog gaat!’.

Met vriendelijke groet,

Jan Willem Baljet

Op alle (behandelings)overeenkomsten zijn van toepassing de Algemene voorwaarden van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde, gedeponeerd ter griffie van de Arrondissementsrechtbank te Utrecht onder nummer 22/2008.