Spreekbeurt

Onze dochter Kiki zit in groep 4. Een paar weken geleden kregen we een mailtje van haar juf dat alle kinderen dit jaar een spreekbeurt en een boekbespreking zullen moeten houden.

Elke keer als ik zoiets lees schrik ik. Wat wordt ze al weer groot en wat wordt er allemaal al van haar verwacht. Haar spreekbeurt is al 6 december en we besloten daar het eerst mee aan de slag te gaan.

Met zijn allen zijn we onderwerpen gaan verzinnen. Van alles passeerde de revue van Barbie, het milieu tot poep. Met dat laatste onderwerp heb ik de dochter van een vriendin ooit geholpen. Het was een boeiend onderwerp, maar als eerste spreekbeurt wat slecht afgebakend. Opeens riep iemand: “ringstaartmaki”. Kiki was het hier volledig mee eens. Ringstaartmaki's zijn immers al jaren haar favoriete dieren.

Twee dagen later besloot ik dat we het beste konden beginnen met een bezoek aan Artis. Op hun website had ik een prachtige foto gezien van een groep ringstaartmaki's die allemaal bij elkaar in de zon zaten. Ik stelde Kiki voor om samen met een vriendinnetje die vrijdag naar Artis te gaan. Ze vond dit een zeer goed plan. In de auto vroeg ze of we het eerst naar de ringstaartmaki's gingen. Haar vriendinnetje Leah is gek op haaien. Die zouden we daarna bezoeken.

Na aankomst nam ik de leiding: "Die kant moeten we op voor de apen"! Kiki bleef staan en zuchtte: “Papa, ringstaartmaki's zijn geen apen maar lemuren”. Gefascineerd door deze wijsheid vroeg ik haar wat lemuren waren. “Dat zijn de half apen”. Bang om nog zo'n fout te maken keek ik op de plattegrond. Opeens zag ik Lemurenland staan. Gelukkig was het dichtbij. Kiki begon uit opwinding te rennen. Maar waar we ook zochten, er was geen ringstaartmaki te bekennen.

De oppasser vertelde dat er in Artis nog maar 2 waren en die zaten in een hok vlakbij de zeeleeuwen. Ik keek weer op mijn plattegrond. De zeeleeuwen wonen aan de andere kant van de dierentuin, maar gelukkig vlakbij het aquarium waar Leah's haaien wonen. Met goede moed gingen we op stap.

Aangekomen bij de zeeleeuwen besloot ik direct een dierverzorger te vragen waar het hok van de ringstaartmaki's was. Hij wees het hok aan, maar vertelde erbij dat het twee oude chagrijnige dames waren die zich nooit lieten zien als er bezoek was. Kiki keek sipper en sipper.

We hebben het een tijd geprobeerd. We wisten dat ze er moesten zijn, want dat was duidelijk te ruiken, maar we hebben nog geen puntje van hun staart gezien. Ik zei: "Dit wordt niets, we gaan naar de haaien"! Dit keer was het Leah die sip naar buiten kwam. De grootste haai was 80 cm en ze had er een van minstens 8 meter verwacht. Na de lunch hebben we nog heel veel andere dieren bezocht en uiteindelijk gingen we met een goed gevoel naar huis.

Opa heeft Kiki dat weekend meegenomen naar Tuitjenhorn. Daar was een hele kudde ringstaartmaki's en bij het weggaan kreeg ze van Opa ook nog een ringstaartmaki knuffelbeest.

Wijsheid komt met de leeftijd zullen we maar zeggen.

 

Met vriendelijke groet,

Drs. J.W. Baljet

 

Op alle (behandelings)overeenkomsten zijn van toepassing de Algemene voorwaarden van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde, gedeponeerd ter griffie van de Arrondissementsrechtbank te Utrecht onder nummer 22/2008.