Door Jan Willem Baljet op
Tijdens de socialisatie fase van Pippin, onze nieuwe Border terriër pup, proberen we haar aan zoveel mogelijk omstandigheden te laten wennen. Overal gaat ze mee naar toe. In de trein, naar de markt, een restaurant en vooral naar het schoolplein. Toen we haar net hadden hield ik haar in mijn jas, steunend op mijn arm. Via de open rits kon ze naar buiten kijken. We zagen er schattig uit. De wandelingen door de stad duurden lang. Niet alleen Pippin kreeg veel aandacht, maar wij ook. Eigenlijk werden wij allemaal gesocialiseerd. Onze dochter Kiki is soms wat verlegen, maar nu moest ze zo vaak vertellen hoe de pup heet, de leeftijd en of het een jongetje of meisje was, dat het verhaal er naar verloop van tijd steeds vloeiender uitkwam. Of die mensen dat nou allemaal wilden weten of niet, ze kregen het hele verhaal te horen. Soms stonden mensen in de rij te wachten wie haar even mocht aaien. Ik beken dat ik ervan geniet dat iedereen onze pup zo leuk vindt. Als mensen niet reageerden op het schattige beeld sprak ik ze zelfs aan als ik dat nodig vond voor de ontwikkeling van Pippin. Mensen met stokken en rollators en vooral mensen in rolstoelen waren niet meer veilig voor onze charme. Pippin vond alles goed.
De primaire socialisatie fase eindigt ergens tussen de 9 en 14 weken. Daarna stellen ze zich wat afwachtender op tegen nieuwe dingen en worden ze wat eerder bang. We blijven natuurlijk doorgaan met socialiseren. Vorige week is ze met een vriendin naar de kinderboerderij geweest. Ze was niet bang, maar werd wel iets te fanatiek. Hier moeten we dus aan blijven werken.
Tijdens de wandelingen krijg ik ook vaak tips over opvoeding, voer en vooral over dierenartsen.
Afgelopen zaterdag werd ik tijdens het wandelen in Caprera aangesproken door een mevrouw met 2 leuke teckeltjes. Ze vroeg mij of ik wel een goede dierenarts had. Ik zei dat hij in ieder geval wel altijd erg zijn best deed. Dit was onvoldoende. Ze stond erop dat ik de naam van de praktijk zou noemen. Toen ik dierenkliniek Kenaupark noemde gaf ze aan dat ze zelf bij een andere dierenarts was, maar dat ze ook goede dingen hoorde over “het Kenaupark”. Ik was geslaagd, maar het scheelde weinig.
Met vriendelijke groet,
Drs J.W. Baljet