Pioniers sentiment

Vorige week kwam er een klant op het spreekuur met een van zijn honden voor een vaccinatie. Tijdens het gesprek vroeg hij mij of ik op televisie graag keek naar programma's die over diergeneeskunde gaan. Hij vertelde dat hij politie agent was en dat hij vrijwel niet kon kijken naar politie series op televisie. Zijn kinderen zijn dol op “Flikken Maastricht” en kunnen geen aflevering overslaan. Ik begrijp zijn aversie goed. Je kijkt naar iets, waarvan je verstand hebt, en telkens denk je aan wat er niet klopt en wat er fout gaat. Dat is geen ontspannen avondje televisie kijken. Ik ben het helemaal met hem eens: programma's over diergeneeskunde kijk ik vrijwel nooit. De enige uitzondering hierop is het programma “The Incredible Dr Pol”.

In dit programma volg je het leven en de carrière van Dr. Jan Pol. Deze dierenarts van Nederlandse afkomst heeft samen met zijn vrouw Diane een dierenartsenpraktijk op het platteland in de Verenigde Staten. Samen zijn ze verantwoordelijk voor meer dan 18.000 dieren, van zieke geiten tot zieke tamme varkens. Dr. Pol en zijn collega's hebben hun handen vol aan een grote variëteit patiënten en noodgevallen.

Zijn praktijk ziet er niet heel erg bijzonder uit, maar alles is aanwezig. Het röntgenapparaat in de kelder heeft zijn langste tijd gehad en steevast worden er foto's gemaakt zonder beschermende handschoenen. De foto's zijn kwalitatief niet hoogstaand, maar toch kan je redelijk zien wat er aan de hand is. Nergens deinst Dr. Pol van terug en altijd blijft hij rustig. Gisterennacht terwijl ik de slaap niet kon vatten zat ik weer met verbazing te kijken hoe hij samen met Dr. Brenda een heupkop operatie bij een hond deed. Bewakingsapparatuur voor de narcose was niet aangesloten en het instrumentarium was verroest, maar het lukte hen wel.

Het deed mij denken aan zo’n 20 jaren geleden toen het in de diergeneeskunde nog niet zo geavanceerd was als nu en ik samen met mijn vader soms risico’s moest nemen en we “op hoop van zegen” aan een operatie begonnen.

De laatste jaren ben ik steeds meer gaan investeren in apparatuur en sturen we onszelf om de haverklap naar nascholing, om onszelf scherp te houden en de risico’s voor de patiënt en de eigenaar zoveel mogelijk te beperken.

Toch geeft het kijken van “Dr. Pol” mij een sentimenteel gevoel. Met minimale middelen krijgt hij de klus voor elkaar en verlang ik weer naar die adrenaline van toen, toen diergeneeskunde nog een beetje pionieren was.

Met vriendelijke groet,

Jan Willem Baljet

Op alle (behandelings)overeenkomsten zijn van toepassing de Algemene voorwaarden van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde, gedeponeerd ter griffie van de Arrondissementsrechtbank te Utrecht onder nummer 22/2008.