Door Jan Willem Baljet op
Onze pup is er! Ze heet Pippin en is een Border terriër teefje. We hebben haar vrijdag 17 mei opgehaald bij de fokster. De nacht van donderdag op vrijdag was zwaar. Kiki had al aangekondigd dat ze niet zou kunnen slapen en niets bleek minder waar. Vrijdag zaten we met zijn 3-en bij de fokster op de bank. We hadden de 2e nestkeuze. Kiki's oogjes waren bij een eerder bezoek gevallen op de meest donkere en kleinste pup van het nest. Er was nu nauwelijks meer verschil in grootte, maar wel in karakter en kleur. Kiki stond voor het hekje en direct kwam één van de puppy's naar haar toe lopen. Kiki was overtuigd. Alhoewel ze eerst ging voor de meest donkere zou het nu de meest lichtste moeten worden. Ik besloot me niet te laten verleiden door het aanblik van mijn meer dan gelukkige dochter en deze pup. Uit alle macht probeerde ik de andere puppy's aan haar voor te stellen nadat ik 'haar' pup had afgepakt. Ik vroeg de fokster naar het karakter van de pup en mijn opluchting was groot toen ik te horen kreeg dat Kiki's keuze de juiste was.
In de auto naar huis vertelde Kiki dat het niet haar keuze was, maar dat Pippin zelf de keuze had gemaakt om bij ons te komen wonen. Dit is een verhaal wat ik in de praktijk vaker gehoord heb, maar ik denk niet dat het zo werkt.
Inmiddels zijn we meer dan verliefd op onze pup. Ze doet alles zo goed. Ze slaapt in haar bench en als ze wakker wordt gaat ze direct de tuin in. Vaak lukt het om haar buiten te laten plassen of poepen. De vreugde als dat lukt is enorm groot. Doortje (onze poes) vind Pippin heel erg interessant. Pippin jaagt haar nog na, maar Doortje is gelukkig zeker 4x zo snel als zijzelf. Vanaf een hoogte kijkt Doortje vervolgens gebiologeerd naar de malle pup. Met onze vorige Border terrier Vlieg was Doortje dik bevriend. Ze sliepen bijna altijd samen op de bank. We hopen op een soort gelijke relatie met Pippin. Muis had niet veel met Vlieg. Muis is immers altijd bezig met haar bal en dan heb je niet veel tijd om sociaal te doen. De kennismaking tussen Pippin en Muis ging als verwacht. Pippin begroette Muis en Muis gromde chagrijnig. Pippin vluchtte weg. Ik was blij met de duidelijke communicatie. Ik was verbaasd toen Muis na drie dagen opeens de oren van Pippin begon te likken en diezelfde avond deed Muis iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Ze benaderde Pippin met een tennisbal in haar bek, legde de bal neer en blafte vrolijk. Ons geluk kon niet op toen Muis en Pippin daarna met de bal gingen spelen. Met de vissen in de vijver heeft Pippin inmiddels ook al kennis gemaakt. Pippin vind het leuk om naar de vissen te kijken. Helaas voor Pippin happen de Koi's in alles wat je ze voor houdt en dus ook in honden neuzen. Tegenwoordig houdt ze een gepaste afstand van het water.
We zijn gelukkig!
Met vriendelijke groet,
Drs. J.W. Baljet