Blog

Ik ben altijd onder de indruk dat het klanten toch weer lukt om hun kat in een mand naar ons toe te brengen. Voor een kat is het transport per fiets of auto bijna nooit leuk en eigenlijk altijd volgt er een spannend bezoek aan een dierenarts, trimsalon of pension. De mand wordt vaak in de garage of schuur bewaard totdat ‘de’ dag komt. Hij is soms vies en in het slechtste geval is er door een buurtkat tegenaan geplast. Katten worden gelokt met brokjes en blikvoer. Ze eten er meestal niet van, maar het blikvoer smeren ze wel vaak in het rond.

Vorige week vroeg mijn partner Steven of ik met hem meeging om in Hilversum kandelaren op te halen die hij op een veiling had gekocht.
Steven is geboren in Hilversum en, omdat we het foute adres in de navigatie hadden ingetoetst, zagen we meer van Hilversum dan noodzakelijk was. Het huis van oma was helaas weg, maar de plek waar het stond heb ik gezien!

We lucky one’s!
Als hondenbezetters zijn we de laatste weken toch maar mooi enorme bofkonten geweest. Even een wandelingetje na negenen naar de buurtjes voor een praatje, gewoon ’s avonds genieten van de prachtige binnenstad zonder mensen, slechts omringd door een wereld van mooie plaatjes.
Ik hou me gewoon aan de negen uur regel, mijn karakter kan dan ook goed met de avondklok omgaan. Maar zoals onze dochter zei, “we hadden met onze drie malle snuiters gewoon een honden verhuurbedrijf kunnen beginnen”.

Huisdieren hebben geslachtsorganen, denken aan sex en hebben de behoefte zich voort te planten.
De ene eigenaar kan enthousiast vertellen over een gecastreerde kater die elke avond zijn knuffel aan het dekken is voor het slapen gaan, de ander wikkelt een probleem in een vage mist.
Vorige maand las ik in de agenda bij een gemaakte afspraak: jeuk aan het fundament. Ik weet inmiddels dat als ik een woord niet ken ik het beste aan de achterkant kan gaan zoeken.

Ik kan wel zeggen dat opereren mij met de paplepel is ingegeven. Altijd als mijn ouders een hand tekort kwamen werd mij gevraagd te helpen. Mijn Franse woordjes werden overhoord tijdens voorste kruisband operaties. Met het eerste is het nooit wat geworden, maar met het tweede wel.

Wij hebben een probleem. Onze poes plast tegen de loungebanken van de buren.
Gelukkig zijn onze buren ook nog eens hele goede vrienden, maar toen de buurman de praktijk binnen kwam lopen en in bijzijn van een volle wachtkamer verkondigde ‘Wie schiet dat beest af! Jij of ik?’, waren de kreten van verontwaardiging niet van de lucht! Ik ken mijn pappenheimer dus wist dat het een grap was, maar natuurlijk met een ondertoon.

Ik ben gek op portretjes van dieren. In onze woonkamer hebben we een collectie met schilderijen, waar ergens op het doek een dier een rol speelt. Er zitten mooie 17e eeuwse tafereeltjes bij met greyhounds in een woest landschap, maar ook een schilderij met een bijbels tafereel, waar Hagar en Ismaël worden weggestuurd met een opgewonden keffertje in de bijrol.

Je hoort het steeds vaker; mensen met angststoornissen, pleinvrees of andere psychische klachten, die een therapie hond nemen. Vroeger zou ik daar licht sceptisch over zijn geweest maar ik begrijp ook de helende en troostende werking van een huisdier. Onze Joep bijvoorbeeld, voelt feilloos aan of je een beetje liefde nodig hebt. Als ik niet zo lekker in mijn vel zit is hij de eerste die even naast me op de bank springt, me onderzoekend aankijkt en zich dan rustig naast me neervlijt. Alsof hij wil zeggen; “je bent niet alleen”.

In de ideale wereld liggen huisdieren, volgens mijn partner, in manden. Legio slaapmogelijkheden hebben de revue al gepasseerd, van riet en pvc tot iglo's en zelfs ministoeltjes. Elke mand heeft zijn voor- en nadelen. Zelf vind ik vooral dat manden en kussens ontzettend snel gaan ruiken en lastig in een wasmachine passen.

Vroeger was alles beester