Door Jan Willem Baljet op
Een tijdje geleden vroeg mijn dochter Kiki, tijdens het uitlaten van onze hondjes, of ik nooit eens een grote hond zou willen hebben. Ze was hierop gekomen omdat een vriendin van ons sinds een half jaar een gezellig en leuk exemplaar heeft. Zelf had ik er ook weleens over nagedacht. Op de een of andere manier is het wandelen met een grote hond anders dan met een kleintje. Ze doen anders, maar ook je eigen gevoel is anders. Voor een kleintje moet je zorgen en naast een ander karakter kan een grote hond je een veiliger gevoel geven.
Het Kenaupark is 's avonds erg donker en er gebeurt van alles. Niet alleen door de groepen hangjongeren maar ook door de ligging, vlakbij het goed verlichte Stationsplein, is het de ideale uitvalsbasis voor alles wat niet gezien mag worden. Kiki zou nooit alleen 's avonds onze hondjes mogen uitlaten en tijdens de avondronde met onze hondjes ben ik altijd op mijn hoede. Een grote hond zou een oplossing kunnen zijn. Die zou zelfs indruk maken op die klant die ik laatst tegenkwam en mij vroeg of ik mijn cavia's aan het uitlaten was.
Na het gesprek met Kiki over een grote hond begon ze internet af te zoeken naar een ideaal ras. Het begon met een Ierse Wolfshond maar veel andere rassen zijn de review gepasseerd. “Nee” riep ik “We hebben twee honden en drie wordt zelfs mij teveel”.
Muis is stokoud, maar voorlopig zijn er geen tekenen dat ze het op gaat geven en bovendien is er onze oppas Chihuahua Binky. Binky logeert vaak bij ons. We hebben aan Ansje (zijn eigenaar) beloofd dat hij permanent bij ons mag komen wonen als zij zou komen te overlijden.
Half januari had ik Ansje aan de telefoon. Haar buurvrouw moest naar een verpleeghuis en haar hondje Joep kon niet mee. Ansje was heel bezorgd over Joep. Joep en Binky zijn al heel lang vrienden en zijn overdag altijd bij elkaar. Zelf was Ansje het al van plan, maar toen ik zei dat ze Joep moest redden en in huis moest opnemen slaakte ze een kreet van opluchting. Maar wat als ik weer een keer naar het ziekenhuis moet, vroeg ze? Wat maakt het uit, dan komt Joep toch ook bij ons logeren, was mijn antwoord! Joep had ik wel eens gezien, maar kende hem eigenlijk niet goed.
Vijf februari overleed Ansje zeer onverwacht. Een dierbare vriendin en een surrogaat oma voor onze dochter was er niet meer. Bink blijft natuurlijk bij ons wonen, maar met Joep hield ik een slag om de arm. Vier honden vonden we echt teveel.
Vier dagen heb ik, samen met al mijn medewerkers, lopen nadenken of we een leuke klant wisten waar Joep zou kunnen wonen.
Aan het eind van dag vier besefte ik mij dat Joep één van de leukste honden ter wereld is. Ik besprak dit met de rest van het gezin en zag bij allen weer een glimlach na vier dagen verdriet. Joep blijft ook bij ons wonen.
Als u ons tegenkomt tijdens een wandeling met vier hondjes, wilt u dan niet gaan lachen? Samen zijn ze ruim 26 kilo!
Met vriendelijke groet,
Jan Willem Baljet
Van links naar rechts: Muis, Binky, Joep en Pippin