Als kind is het huisdier vaak de eerste kameraad in je leven. De veilige haven, waar je mee kunt knuffelen, ravotten en waaraan je je verhaal kwijt kunt. Bijna iedereen weet nog de namen van zijn eerste hond of poes. Vaak herinneren we ons momenten van onwaarschijnlijk vroege leeftijd. Mijn partner vertelt nog levendig over Bolle (de boxer), Poedie (poes) en Pietepiet (hysterische kanarie).
Hij vertelt over kamperen met de hele familie en de beestenboel op de Gele Anemoon alsof het gisteren was. Natuurlijk is het beeld, 2CV met 4 kinderen, hond, kat en vogelkooi, met vouwwagen op sleeptouw de Limburgse heuvels op, ongetwijfeld iets wat ook passanten zullen onthouden. Toch was hij toen pas 3, dit zegt iets over de indrukken die huisdieren kunnen achterlaten.
Iedereen heeft nog wel van die “weet je nog wel” verhalen. Een huisdier bakent tijden in je leven af.
Mijn jeugd werd afgebakend door onze militante Borders, Pleun en Bart, waar niet elke Kenaupark bezoeker met hond goede herinneringen aan heeft. In mijn kleuterjaren hadden we onze witte geit Betje, waarmee we door de tuin rende en natuurlijk een stoet aan Siamezen, waarvan de kittens naar vrienden en familie gingen en waarvan we er ook zelf altijd wel wat hielden.
Mijn studiejaren maakte ik mee met Mies een prachtige aanhankelijke Siamees, zij verhuisde met mij mee naar Utrecht en weer terug naar Haarlem. Ze is onwaarschijnlijk oud is geworden. En natuurlijk Vlieg, mijn eerste "eigen" hond. Zij heeft de hele start van ons gezin meegemaakt. Ze zijn me dierbaar en ik word altijd een beetje melancholisch als ik terugdenk aan al deze ‘vriendjes'.
Na de dood van onze Border Vlieg, ondertussen al weer bijna vier jaar geleden, hebben we nu weer een redelijk jonge dierenschare; Border Pippin van 3 en onze poezen Molly en Poppy van nu al weer een half jaar. Zij trekken de meer dan respectabele leeftijd van onze Jack Russel Muis(16) weer een beetje recht. Ook als zij doodgaat zal ik nog vaak aan haar denken en aan de mooie tijd die ik met haar heb meegemaakt. Als pup mee het uitgaansleven in en als jonge hond spelen voor Cliniclown. De laatste 10 jaar een echte vriendin, clown en troosteres voor ons dochter, die ongetwijfeld als ze ‘ouder’ is zal zeggen: "weet je nog, die malle hond".
Met vriendelijke groet,
Jan Willem Baljet