Soms krijg ik de vraag of ik mijn werk na 21 jaar niet eentonig begin te vinden. Vaak dezelfde klachten: jeuk, niet willen eten, braken en diarree. Vaak dezelfde ingrepen: abcessen, castratie en gebitten.
Eentonig is mijn werk zeker niet. Iedere dag ben ik weer verbaasd door een dier, een kwaal of een behandeling. Dieren weten altijd iets nieuws te verzinnen. Wat doe je als een labrador een lege chips zak zonder te kauwen heeft doorgeslikt, hoe krijg je een mergpijp die vastzit om een onderkaak van een hond er weer vanaf?
Alleen honden? Nee ook andere dieren kunnen er wat van: een kater die met zijn kop is blijven vastzitten in een vaas waaruit hij gedronken had, twee ratten die verstrikt waren geraakt in een glinsterende halsketting die ze aan het stelen waren van hun baas. Ooit kwam ik thuis na mijn werk en zag mijn buurvrouw in paniek zwaaiend op tafel staan. Ze was aangevallen door haar eigen konijn. Het beestje bleef maar aanvallen en ze was de tafel op gevlucht. Behandelingen kunnen je ook verbazen. Een operatie kan heel erg mee- of tegen-vallen, een hond die na het oren spoelen opeens weer kan horen. Laatst had ik een eigenaar met een zeer oude hond met bewegingsproblemen doorverwezen naar onze dierfysiotherapeut Fred van der Putten. Ik belde de eigenaar na een week op hoe het ging en kreeg te horen dat vrijwel alle klachten verdwenen waren. Ik was verbaasd. Zo snel resultaat van het doen van simpele oefeningen. Ik had het er later over met Fred: ik vertelde dat ik erover verbaasd was en ik noemde het een wonder. Hij was het er niet mee eens. Voor hem was het het resultaat van een doodnormale behandeling.
Met vriendelijke groet,
Jan Willem Baljet