Door Jan Willem Baljet op
Onze vakantie naar Baskenland ging niet door. Voornaamste reden was natuurlijk het virus wat ons allen bezighoudt.
De andere was Joep, onze oudste hond; hem kunnen we niet meer bij anderen onderbrengen. De laatste keer heeft hij bij mijn assistente gelogeerd. Dit heeft haar haar nachtrust en bijna haar huwelijk gekost.
Ik hoor in de praktijk vaak dat klanten zichzelf en dus ook hun vakanties aanpassen aan hun huisdieren. Joep is ook steeds bewerkelijker geworden met zijn 16 jaar. Hij kwam bij ons wonen toen hij 13 was. Zijn gedrag is niet meer te veranderen. Wij hebben er een weg in gevonden. Ik ben gek op al onze honden, maar Joep heeft een speciale plaats, hij is echt mijn hond en sowieso de liefste van de wereld.
Joep ging dus met ons, zijn mantelzorgers, naar een huisje op een vakantiepark in Zeeland. Joep had geluk. Ons huisje lag aan de doorgaande weg tussen de rest van het park en het middenplein (zwembad, bowlingbaan, supermarkt, Koos Konijnclub en nog veel meer). Joep is gek op andere honden en kinderen en was niet binnen te houden. Snuffelend aan de kier onder de deur stond hij te piepen en wierp af en toe een smachtende blik naar ons, om met zijn ene oog smekend te zeggen, "ik wil naar buiten".
Mijn eerste poging met een lange lijn eindigde in een grote verwarring, hij liep zichzelf helemaal in de knoop tussen tuintafel, boom en aanverwante obstakels. Gelukkig vond ik in het huisje een lang hek van net en prikstokken. Ik dacht dat dit de oplossing voor ons probleem zou worden. Bij het zien van een leuke Powderpuff puppy kon Joep zich echter niet meer inhouden. Onverwacht behendig en snel vloog hij onder het hek door en ging hij vrolijk mee richting het amusementsplein. Hem proberen terug te halen gaf mij veel stress. Koos Konijn was bezig met zijn optreden, maar Joep stal de show en was onvangbaar. Huppelend van kind naar kind liet hij zich volledig vertroetelen, knuffelen en aaien. Gelaten ben ik maar even op het terras gaan zitten met een glas wijn en heb ik de hele show afgekeken. Toen de voorstelling was afgelopen en de kinderen langzaam afdropen, kreeg Joep eindelijk weer 'een' oog voor mij. Voldaan liet hij zich oppakken en terugbrengen naar ons huisje.
De volgende dag hebben we tentharingen gehaald om het hek te verbeteren. Joep sliep uit, moe van de vorige dag. Er was geen ontsnappen meer mogelijk en we konden ontspannen de deuren openhouden. Joep heeft het heerlijk gehad, en ik...... ik weet het dansje van Koos Konijn nu nog uit mijn hoofd.
Met vriendelijke groet,
Jan Willem Baljet
