Door Jan Willem Baljet op
Alhoewel mijn moeder voor haar huwelijk een verwoed paardenliefhebber was, heb ik in mijn jeugd gek genoeg nooit een paard aangeraakt. Mijn eerste ontmoeting was tijdens mijn studie bij anatomie. U snapt dat dit paard niet meer in leven was, maar niet veel later volgde de praktijklessen “animal handling” en “exterieur beoordeling”. Dat was wel even wennen. Met paarden moet je leren omgaan en tussen alle andere studenten was ik het buitenbeentje.
In mijn studietijd werd je opgeleid als universeel dierenarts en met mijn diploma mag ik dan ook paarden behandelen. Achteraf is het jammer dat al die moeite, die ik in het leren van alle paardenziekten heb gestoken, nooit in praktijk heb kunnen brengen. Slechts 1 maal heb ik bloed afgenomen bij een paard en dat was nota bene een maand geleden.
Met mijn paraveterinair assistenten is het anders gesteld. Bijna allen zijn in het bezit van 1 of 2 paarden. Ze zijn ermee opgegroeid en uit liefde voor het dier (maar ook voor de andere diersoorten) zijn ze aan hun studie begonnen. Tijdens de koffie en lunch pauze ging het dan ook altijd over paarden. Alle leuke momenten, het zorgen voor en wetenswaardigheden werden besproken.
Inmiddels kan ik dan ook beweren dat ik in die meer dan 20 jaren na mijn studie veel heb bijgeleerd. De grote omwenteling kwam bij de geboorte van alle para-veterinaire baby’s. Op de een of andere manier is toen mijn postacademische paardenonderwijs gestopt. Wel weet ik nu weer meer over baby’s en hun perikelen.
Sinds enige tijd is onze dochter begonnen aan haar nieuwe hobby. Alles wat ze doet, bespreekt en op haar verjaardag verlanglijst zet begint met het woord paard. Ze is erg fanatiek. Ze volgt, naast paardrijden, extra cursussen. Op- en afzadelen, poetsen en EHBO. Vaak gaat ze naar de manege zonder dat ze les heeft. Om “mee te lopen” zegt ze dan. Met de wildste verhalen komt ze terug. Wist je dat Baby (=paard) het snelst is van de hele manege? Ik wist dit inderdaad niet. ’s Avonds bij het slapen gaan moet ik zeggen welk paard ik het liefst/leukst/mooist vind en inmiddels ken ik alle namen van alle paarden van de manege uit mijn hoofd. Door het abonnement op de Penny, wat Kiki voor haar verjaardag kreeg van haar grootvader, weet ik ook een stuk meer. Wist u bijvoorbeeld dat je hartjes met suikerwater in het haar op de bil van een paard kan maken?
Inmiddels vind ik het paarden gedoe zo leuk dat Kiki mij voorstelde om ook een paar lessen te gaan nemen zodat we met het hele gezin volgend jaar zomer een duin en strand rit kunnen gaan maken.
Ik weet zeker dat mijn moeder trots zou zijn.
Met vriendelijke groet,
Jan Willem Baljet