De thuiskomst

Onze kat Doortje is in totaal 3 weken vermist geweest. Ik was net aan het afrekenen bij de supermarkt toen ik een berichtje kreeg dat Doortje gevonden was en dat ik moest bellen naar de dierenarts die haar in de spoed had opgevangen. 

Met tranen in mijn ogen fietste ik zo hard ik kon naar huis om te gaan bellen. Van alles spookte door mijn hoofd. In wat voor een toestand zou ze zijn? Waar was ze al die tijd geweest? Eindelijk zou er een eind komen aan onze onzekerheid.

Thuis besloot ik eerst de kliniek te bellen voordat ik het goede nieuws aan onze dochter Kiki ging vertellen. Doortje was uit een leegstaand pand gehaald en door de medewerkers van de Dierenambulance naar de kliniek gebracht. Een dierenarts had haar nagekeken en er was niets anders met haar aan de hand dan dat ze heel erg afgevallen was. 

Opgelucht rende ik de trap op om alles te vertellen aan Kiki. Ze was met een vriendinnetje op de Wii aan het spelen. Wederom met tranen in mijn ogen riep ik: “Doortje is teruggevonden, er is niets aan de hand en we gaan haar nu halen.” 

Kiki keek verstoord; “Waarom huil je en mogen we eerst dit spelletje afmaken?”
Het was lekker ontnuchterend. Nog geen 4 minuten later reden we met de auto naar de kliniek. Daar werden we al opgewacht en mochten meteen naar Doortje toe. Het was heerlijk haar weer te zien. Het aantal kopjes per minuut was ontelbaar en even later waren we op weg naar huis. Thuisgekomen stonden onze honden Pippin en Muis klaar om Doortje te verwelkomen. Vooral Pippin was erg sip geworden door Doortjes afwezigheid, maar nu liep ze stuiterend en blaffend om haar heen.  

Natuurlijk hebben we Doortje flink verwend en als ze om eten vroeg het haar gegeven. Van die situatie heeft ze overigens behoorlijk misbruik gemaakt, maar van mij mag het. Ik ben veel te blij dat ze weer terug is. Het is heerlijk hoe ze mij 's ochtends weer belet om op een normale manier de krant te kunnen lezen. Zelfs Kiki maakte de opmerking dat het niet leuk was dat Doortje zo lang weg was, maar dat het ook een positieve kant had. “En welke is dat dan?” vroeg ik. Ze vond Doortje een stuk knuffeliger. Logisch, denk ik dan, na 3 weken eenzame opsluiting ben ik dat ook.

Met vriendelijke groet,
Jan Willem Baljet

P.S. Muis (onze Jack Russel) heeft afgelopen 28 maart haar 15-de verjaardag gevierd. Ze verkeert in blakende gezondheid. Ze is geen sociaal type en heeft dan ook niemand uitgenodigd.

Op alle (behandelings)overeenkomsten zijn van toepassing de Algemene voorwaarden van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde, gedeponeerd ter griffie van de Arrondissementsrechtbank te Utrecht onder nummer 22/2008.