Door Jan Willem Baljet op
Een paar weken geleden waren we bij een vriendin op bezoek. Er liep, naast haar eigen hond en kat, ook nog een ander hondje rond. Ze vertelde dat haar moeder geopereerd was en dat het hondje tijdens de revalidatie bij haar aan het logeren was. Gelijk waren wij allen jaloers. Wie zou nou niet op zo'n schatje willen passen? Hij werd ons voorgesteld als “Binky”. Binky is een 7 jarige langhaar Chihuahua en is zeer vertederend. Kiki (onze dochter) merkte op: ik ben verliefd op Binky, maar ik kan niet met hem trouwen want dat is ongeoorloofd. Deze tekst komt uit de “Sissi” film die ze vaak kijkt.
We hadden geluk. Het ging niet zo goed tussen de kat van onze vriendin en Bink (natuurlijk lag dat niet aan Bink, maar aan die huistijger). Wij boden aan dat Bink bij ons mocht komen logeren. Onze vriendin keek direct opgelucht en belde haar moeder. Deze was het ermee eens en zo gingen we met Bink, zijn “prinsenkussen” en een zak voer van 6 kg naar huis. Bink is wat te dik en mag twee keer per dag 12 brokjes eten en 4 kleine snoepjes. Voorlopig hoeft er dus geen nieuwe zak gekocht te worden. Binky woont op zijn kussen, op de rugleuning van de bank en in bed. U leest het goed. Binky slaapt het liefst in bed, naast Kiki. Natuurlijk had ik hier eerst mijn bedenkingen tegen, maar Binky is het nu eenmaal gewend en staat vrolijk onderaan de trap te kwispelen als Kiki naar bed gaat. Hij vind uitgaan erg leuk, maar niet te lang. In een fietsmandje de stad doorgefietst worden vind hij prima. Bink is universeel lief. Alles laat hij toe en iedereen vind hij lief en gezellig. Als ik Kiki van school ga ophalen moet ik altijd een voetbalveldje over met gevaar voor eigen leven. Met Bink hoeft dat niet: alle spelende kinderen vliegen op Binky af om hem te aaien. Kiki speelt met hem “hondenkunstjes school” en maakt kleren voor hem. Ook dat vindt hij leuk.
Dit weekend zou Bink weer naar huis gaan. Ik belde de moeder van de vriendin op en zei dat het misschien verstandiger was als Bink nog een weekje langer bij ons zou blijven. Zij kon dan nog wat revalideren en met die sneeuw was het uitlaten voor ons toch veel makkelijker. Natuurlijk had ik er ook begrip voor dat ze hem heel erg miste. Ik beloofde dat ik foto's zou mailen en kreeg toestemming om Bink nog even bij ons te houden. Na het gesprek was ik wel even bang dat ik ons eigen belang wat doorgedrukt had. Aankomend weekend zal zwaar worden.
Met vriendelijke groet,
Drs. J.W. Baljet